AceLi etmeLi öLüm var

Acele etmeli ölüm var !
Her şeyi düzeltebilirmişiz gibi geliyor değil mi? Bütün küslükleri bir gün bitirebilir, bütün gönülleri şak diye alabilir, bütün ertelenmiş dostlukları bir gün ''Hadi'' deyip gerçekleştirebiliriz sanıyoruz değil mi? Nasılsa daha vakit var... Nasılsa daha bir ömür yaşayacağız... Nasılsa dünya küçük... Nasılsa bir yerde karşılaşırız... Oluru varsa tesadüfler yaratır zaten öyle değil mi? Nedir ki acelemiz? Derken...
Ölüm giriverir araya. Bütün planları bozar... Barışmadan, dost olmadan gidiverir o... Baka kalırsın. Elinde bir sürü kelime.. Bir dakika dersin. Benim daha sahnem bile gelmedi, nereye?... Kalp kırdıysan bir özür bile dilemediğine yanarsın, kalbin kırıksa bir sitem edemediğine... Öyle kalırsın... ''Neden daha önce gidemedim ona da şu gönlümü al da arkadaş olalım artık demedim'' dersin. Birden fark edersinki.. Meğer o kadar zamanımız yokmuş. Meğer bir ömür daha yaşayamayacakmışız... Meğer yolun sonuna gelmişiz...
Ertelemek.. Ah ne feci birşey. Bu gün değil yarın.. Yarın değil öbür gün... Bu ay değil öbür ay... Sonraki bayram... Belki seneye... Doğru değilmiş. Yapmamak gerekirmiş... Bu gün bir kez daha öğrendim ki, biriyle arkadaş olmak istiyorsan çabucak olman gerekiyormuş... Acele etmek gerekiyormuş. Hiç vakit kaybetmemek gerekiyormuş...
Kalbini kıran özür dilemiyorsa dilemesin. Sen istiyorsan dostluğun devam etmesini, o vakit git ona... Konuş onunla... vakit hızla akıp gidiyor.. Bir geri sayım var.. Kalan zamanı bizim görmediğimiz bir geri sayım... Tır tır akıyor...
Çok işimize kaptırıyoruz kendimizi.. Çok kendimize kaptırıyoruz kendimizi. Çok elimizdeki mutluluklara kaptırıyoruz kendimizi.. Çok endişemiz, korkumuz var... Çok gururumuzun esiriyiz... Çok gurur etrafında dönüyoruz... Çok ''Asla'' larımız, Çok ''Hiç'' lerimiz ve Çok ''Katiyen'' lerimiz var. Çok tükürdüğümüzü yalayalım mı, yalamayalım mı hesabı yapıyoruz...
Çok vazgeçiyoruz... Çok düşünce okumaya çalışıyoruz... Çok okuyamadığımız düşüncelerin yerine kuruntu kuruyoruz... Çok sinirleniyor, Çok kin bağlıyoruz... Çok çok Çok.. Her şeyden çok fazlamız var... Safrayı o kadar basmışız ki gemi hiç hareket etmiyor artık... Gidemiyor... Duruyor öyle orta yerde..Yalan hepsi yalan bunların... Ölüm var işte..
O yüzden...
Acele etmeli...
Ölüm var..
Yakında veya uzakta...
ama var işte

tabiki ya ölüm var ölüm ölüm