Güzel bir ask Mektubu

Simdi yoksun. Seni diledigim gibi düsünebilirim artik. Tutar ellerini, diledigim gibi öperim artik uzun uzun. Kimseler ayiplayamaz beni, yoklugunda seni nasil sevdigimi anlayamazlar. iste gözlerin, iste dudaklarin senin olan ne varsa karsimda duruyor. Senin diledigim yere götürebilirim artik, sevdigim sarkilari söyletebilirim artik dudaklarina ve hasret ellerimle oksayabilirim yanaklarini. Bütün aynalarda sen varsin, bir yere gitsem pesimden sen geliyorsun. Kimse yoklugunda bu denli sevilmedi.

Her sey daha güzel ama ayriligin adi kötüye cikmis. Yoksa bin yil daha yasamak isterdim ve seni bin yil daha ayriliklar icinde sevmek.

Ama biliyorsun bende insanim. Umutsuzluga düstügüm günler oluyor ve hic gelmeyeceksin saniyorum. O zaman kursun gibi bir korku saplaniyor kalbime. Büyük bir yalnizlik sariyor icimi, yalnizligimdan utaniyorum. Ben sevmesem ölürdüm, beni sevmesen bir cakil tasiydim. simdi, bir duvar gibi sagirdim, ölümden aciydim.

Beni bunca saracak ne vardi, kanima girecek, göz bebeklerime oturacak, bir sarki gibi kulaklarimdan eksilmeyecek ne vardi... Hic karsima cikmasaydin bu kahrolasi gözler hic görmeseydi seni ne vardi...?

Belki karsimda degilsin yaniliyorum. Bu gözler senin gözlerin degil, aldatiyorlar beni... Karanligin gözleri olmali bunlar. Bana böylesine keder veren gülmeyi, yasamayi haram eden bir karanligin gözleri olmali. Öyleyse sen hicbir yerde yoksun. Sana hicbir zaman yaklasamayacagim. Yalan bu gecici sevinc, bu nur, bu isikk, karanligin ortasinda yanan bu gözler.

Ne dedimse inanma. Seni degil, kendimi aldatiyorum.

Sen istedigin kadar varligin taa kendisi ol, ölümsüzlügün ta kendisi, ben günden güne yok olmaktayim. Bütün isiklari attim bir kenara anlamiyor musun?

GÖKYÜZÜ GÜNES OLSA DA, SENSIZ YINE KARANLIKTAYIM...